Została opracowana w oparciu o społeczne prawo uczenia się, zwłaszcza zasady warunkowania. Wywodzi się z behawioryzmu, który polega na modyfikacji zachowań.
Omawiając zagadnienie w/w nurtu terapeutycznego należy podkreślić fakt iż jest to jedna z technikach treningowych, takich jak np. trening relaksacji, wykorzystywany w systematycznej desensytyzacji (odwrażliwianiu), jest pomocny w leczeniu fobii, czy treningu asertywności, który ułatwia porozumiewanie się, dbanie o granice.
W psychoterapii behawioralnej wykorzystuje się również technikę Float REST, polegającą na ograniczeniu stymulacji środowiskowej, czyli bodźców napływających z zewnątrz.
Ważne jest dla terapii to w jaki sposób pacjent interpretuje wydarzenia ze swego życia, zwane bodźcami. Jest to zależne od systemu przekonań pacjenta. Istotne jest to co dzieje się „tu i teraz”, nie istotne są wydarzenia z przeszłości. Podejście to skupia się na zachowaniu człowieka jego naturalnej reakcji na wpływ otoczenia.
Terapeuta udzielający pomocy pełni funkcję aktywnego i dyrektywnego nauczyciela, nie analizuje nieświadomych przyczyn zachowania, które jest postrzegane jako niepożądane. Terapeuta doradza pacjentowi, wspiera go, motywuje i zadaje zadania, w zamian oczekuje zaangażowania i aktywności.
Głównymi przedstawicielami terapii behawioralnej są: Neli Jacobson, Gayla Margolin, Robert Weiss, Richard Stuart. Nurt ten łączony jest z psychoterapią poznawczą. Wówczas mówimy o psychoterapii behawioralno – poznawczej.
Teraz zaproponuje ci zadanie: zastanów się co myślisz o sytuacji konfliktowej, gdzie dwie osoby krzyczą po sobie, potem zastanów się jakie towarzysza Ci przy tej okazji uczucia i jaki to ma wpływ na twoje zachowanie w sytuacjach trudnych, w konfrontacjach, negocjacjach.